مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) خسروشاه

امام معصوم (ع) وقتی با خداوند سخن می گوید به این عمل ایشان دعا می گویند. سوالی که مطرح می شود این است که آیا دعا جزء سنت، اجماع یا کتاب است؟ دعا سخنان اهل بیت علیه السلام منتها با سطح معارفی بالاتر از حدیث است چرا که حدیث گفت و گوی معصوم با یک غیر معصوم است از این رو معصوم هنگام گفت و گو با مردم سعی می کند از مطالبی استفاده کند که متناسب با سطح علمی مردم باشد در حالیکه دعا گفت و گوی معصوم  با پروردگار است به همین علت معصوم هنگام دعا از کلماتی بهره می گیرد که مضامین بالاتری داشته باشد وقتی ما به صحیفه سجادیه نگاه می کنیم گویی به دریای مضامین ادبی پای می گذاریم امام به قدری از جملات پر نغز و زیبا استفاده کرده که توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کند از جمله اینکه می فرمایند: پروردگارا ایمانم را بالاترین و نیتم را بالاترین نیت ها قرار بده.

کار کرد دعا:

خداوند متعال می فرماید:« یا بنی آدم ثلاثه حقاً واحدلی،واحد لک، واحد بینی و بینک » ای فرزند آدم بین من و تو سه حق است : یک)حق من این است که به دیگری بندگی نکنی در این جا تو هیچ حقی نداری من رب هستم و تو مربوب دو) حق تو این است که هر کاری چه خیر و چه شر را انجام بدهب جزای آن را می گیری چون پاداش حق توست سه) حق سوم بین من و توست.  تو دعا کنی و من استجابت کنم.

با توجه به این حدیث قدسی دعای واقعی آن است  خودش از خداوند طلب کند چون هیچ وقت دعا یک طرفه ایجاد نمی شود به این معنی که انسان دست از دعا بردارد و گمان کند خداوند او را از فضل خود بی نیاز می کند انسان هرچند در این عالم می تواند نیروهای طبیعت و انسانها را تسخیر کند ولی بدون دعا هرگز نمی تواند به عالم ملکوت، عالم برزخ،… دست پیدا کند از این رو وقتی انسان دعا می کند علاوه بر این عالم مادی می تواند عالم پشت پرده، جنود الهی ، را نیز مشاهده کند در این صورت قدرت انسان چند برابر می شود یعنی انسان با قدرت چند برابر به دعا می پردازد.( دعا سلاح مومن است پس کسی که اهل ایمان است اهل دعا هم است و علاوه بر قدرت مادی ، قدرت معنوی نیز دارد)