مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) خسروشاه

   اسلام  بر تربیت  فرزندان در محورهای اعتقادات، اخلاق، مناسک و آداب دینی تأکید کرده است.    چنان که گفته شد  تربیت  بدین  صورت  تحقق می یابد  که  فرد مورد تربیت ، در مجموعه ای از اوضاع و شرایط  قرار گیرد و  بر طبق  امکاناتی که برایش  فراهم شده، استعدادهای خود را پرورش داده و به فعلیّت  می رساند.بنابراین، تربیت یک امر فردی نیست که برطبق دلخواه یک مربی انجام گیرد،بلکه مجموع اوضاع،شرایط و امکانات ویژه ی انسانِ مورد تربیت را باید ازعوامل مؤثر درتربیت محسوب داشت؛ عواملی مانند پدر و مادر،سایراعضای خانواده، هم بازی های کودک،محیط زندگی، اوضاع اقتصادی خانواده، دبستان،دبیرستان، هم کلاسی ها وسایر مراکز دینی و مراکز تفریح و بازی نیز در کیفیت پرورش افراد تأثیر دارند.

   رعایت عدالت و اعتدال ، مراقبت، اظهار محبت ، نظارت ، و تشویق از مهم ترین وظایف والدین و مربیان در قبال فرزندان به شمار آمده اند.نکته مهم این که مراقبت و نظارت نباید به گونه ای باشد  که  نوجوان احساس حقارت و کوچکی و عدم استقلال پیدا کند.و این که گفته شد باید فرزندان را از محبت  سیراب کرد توجه به این  نکته بسیار مهم است که محبت بین فرزندان نباید غیر عادلانه باشد حفظ عدل و توازون در محبت باعث رشدِ شخصیت  فرزندان می شود.

    از تدابیر مهمی که در باز سازی رفتار فرزندان میتوان از آن استفاده کرد، تشویق  است. تشویق از مسائل بسیار مهم  تربیت اسلامی و از بهترین شیوه های تربیت کودک است، فرزندان از تحسین و تشویق لذت می برند و این از تمایلات فطری آنان است که باید به بهترین  شیوه و برای  گرایش دادن آنها به فعالیتهای ارزشمند از آن استفاده کرد.احترام به کودک یکی از عوامل مهم در پرورش شخصیت کودک به شمارمی رود. برای اینکه کودکان و نوجوانان بتوانند از حداکثر  ظرفیت  ذهنی  و توانمندی های بالقوه ی خود بهره مند شوند می بایست از نگرشی مثبت نسبت به خود و محیط اطراف و انگیزه ای غنی برای تلاش  برخوردار شوند.

   هدف از این تحقیق تبیین مبانی و اصول تربیت کودک در اسلام می باشد.و روش تحقیق حاضر توصیفی – تبیینی می باشد.

کلید واژه ها

مبانی ، اصول ، تربیت ، کودک