مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) خسروشاه

موضوع : مقام شکر و آثار تربیتی آن در صحیفه ی سجادیه

شکر از جمله فضائلی است که در اکثر متون اسلامی و از سوی پیشوایان دینی مورد تاکید قرار گرفته است. شکر به منزله¬ی بذل نعمت و عامل زیادی و فزونی آن است شکر و سپاس، هم از سنخ آگاهی¬ها و معارف انسانی و هم از سنخ افعال و رفتار بشری است. علمای نعمت می¬گویند: شکر هر چیزی است که به صورت گفتار یا کردار یا نیت در برابر نعمت و احساس قرار می¬گیرد. صحیفه کامله سجادیه که حضرت امام زین العابدین علیه¬السلام آن را انشاء نمودند و فرزندانشان امام محمد باقرعلیه¬السلام آن را نوشته¬اند، از جمله متون ارزشمند اسلامی است که در زمینه شکر علاوه بر اختصاص دعای ویژه جملات قابل تاملی، دارد. تعداد دعاهای کنونی صحیفه سجادیه 54 دعاست و جالب آن که تعداد مواردی که کلمه «شکر» در این مجموعه به کار رفته، 54 بار است، بیشترین کاربرد کلمه¬ی شکر در دعای 37 صحیفه¬ی سجادیه است این دعا از جمله¬ی ادعیه¬ی حضرت است هنگامی که به ناتوانی از به جا آوردن شکر اقرار می¬نمود. اين نوشتار در صدد پاسخگويي به اين سؤال است كه شکر و آثار تربیتی آن در صحیفه¬ی سجادیه چگونه تبیین شده است؟
تذكر و يادآوري در مورد امور اخلاقي سبب مي¬شود برخي انسانها كه از دنياي پيرامون خود غافل مي-شوند را راهنما باشد پس ضرورت دارد در زمينه شكر نيز تحقيقاتي صورت گرفته و يادآور شود. اين نوشتار يك نوشته¬ی توصيفي است كه جمع¬آوري مطالب آن به صورت استفاده از منابع كتابخانه صورت گرفته است.
نتيجه اينكه شكر و سپاس، نوعي حق شناسي است كه نه تنها در اديان گذشته بلكه در دين مبين اسلام هم سيره¬ي ائمه عليهم السلام و پيروان ايشان است.

واژگان کلیدی: شكر، نعمت، آثار تربيتي، امام سجاد عليه السلام، صحيفه سجاديه